Bohdziun Joanna: Małe psy nie tylko do towarzystwa.

Każdy, kto choćby przez kilka dni miał możliwość pobyć z gryfonikiem, nie może pozostać obojętny na jego niesłychaną inteligencję, bezsprzeczny urok osobisty i zrozumienie dla naszych ludzkich ułomności – zmiennych nastrojów, niekonsekwencji, braku empatii…  Raduje się naszą radością, smuci naszym smutkiem. 10 lat „we wspólnym gospodarstwie domowym” pozwala mi na twierdzenie, że to piesek cudowny, mały pies „do wszystkiego”– energiczny, wytrzymały, towarzyski i – co dla mnie bardzo ważne – długowieczny.

Cieszę się, że ta wspaniała, a niedoceniana rasa znalazła swoją admiratorkę także w osobie Autorki tej ciekawej książeczki.  Z pewnością warto ją kupić i przeczytać. I choć nie ze wszystkim się zgadzam, z niektórymi przedstawionymi teoriami polemizowałabym, to jednak bardzo wiele tu ciekawych informacji, rad i wskazówek - szczególnie dotyczących różnych form aktywnego spędzania czasu z psem - których próżno by szukać w powszechnie dostępnej literaturze kynologicznej.

Mam nieskromną nadzieję, że lektura „Małych psów… Gryfoników” wzbudzi należne rasie zainteresowanie, a może i przysporzy wielbicieli…? Szczerze tego życzę i Czytelnikom, i gryfonikom, i sobie.

Wanda Kowalska

międzynarodowy sędzia kynologiczny